Fiat 127

Na początku lat 70. ubiegłego stulecia przez Polskę przetaczała się pełna emocji dyskusja, jaki samochód zostanie wprowadzony na rynek po podpisaniu umowy licencyjnej z włoskim koncernem Fiat. Wiele osób kibicowało modelowi 127, który był już dobrze znany w Europie. Jednak kiedy uchylono wreszcie rąbka tajemnicy i powszechną stała się informacja, że polska strona zakupiła prawa do produkcji w Fabryce Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej, Fiata 126p, czyli Malucha, po kraju przeszedł dźwięk zawodu. Dlaczego? Bo model 127 reprezentował nieco wyższy poziom techniczny, a także był trochę bardziej obszerną, "rozdmuchaną" wersją Małego Fiata. Jedna 127-ka także trafiła, oczywiście na licencji, do bielskich zakładów produkcyjnych, ale była o aż 30% droższa od swojego mniejszego brata. Nie mogło się to obyć bez dowcipu sytuacyjnego. Żartowano z tego auta, że jest po prostu "o numer większy" niż Maluch. Jak but. Od początku produkcji włoskiej w 1972 roku, aż do 1995 roku, kiedy z taśmy w brazylijskiej fabryce zjechał ostatni egzemplarz, model 127 miał aż pięć generacji, z czego dwie pierwsze były do siebie bliźniaczo podobne. Na początku pojazd cechowały kanciaste przednie światła o delikatnie zaokrąglonych rogach oraz ścięty tył. Jednak w tej sylwetce można było doszukać się obłości, wymyślonych w pewnym sensie na przekór stylistyce dominującej w tamtych czasach wśród praktycznie wszystkich producentów samochodów. Dopiero trzecie generacja przyniosła wyraźne zmiany - Fiat 127 uległ powiększeniu, zaostrzyła się linia dachu, dodano mocno zarysowane światła o dobrze widocznych krawędziach. Podobnie było z dwiema ostatnimi edycjami, które również wizualnie były coraz bardziej nowoczesne. Fiat 127 występował w kilku wariacjach na zagranicznych licencjach. W Polsce był to model 127 p, gdzie litera "p" oznaczała kraj produkcji. W Hiszpanii 127 jeździł jako SEAT Fura, zaś w Brazylii i innych wybranych krajach Ameryki Południowej znany był pod nazwą Fiat 147. Model Fiat 127 jako samochód używany, zwłaszcza klasyk z pierwszych lat produkcji, to nie lada kąsek dla koneserów nieco starszej motoryzacji.

Fiat 127 trzeciej generacji - podmuch nowoczesności

W projektowaniu trzeciej edycji modelu 127, włoscy konstruktorzy posługiwali się osiągnięciami technicznymi oraz stylistyką zaimplementowaną wcześniej w samochodzie Fiat Ritmo. Już na pierwszy rzut oka widać było, że nowa 127-ka jest wersją bardzo mocno odświeżoną. Auto dostało nową energię oraz mocno zaznaczone spojrzenie kwadratowych reflektorów. Zniknęło "rozmycie" powodowane obłymi krawędziami. Tył otrzymał zaprojektowane na nowo zbite grupy świateł w formie długiego paska umieszczonego tuż nad linią zderzaka. Wnętrze - skromne, ale śmiało można rzecz, że "tak się wówczas robiło". Ponadczasowa czerń bez dodatkowych kolorów czy faktur utrzymywała środek pojazdu w wizualnym porządku. Fiat 127 był dostępny jako hatchback w wersji z 3 lub 5 drzwiami. Było to nieduże auto, doskonale nadające się do jeżdżenia po mieście. Model ten z powodzeniem używany jest w dalszym ciągu jako auto startujące w nieprofesjonalnych wyciągach. Jego wielką zaletą, podobnie jak ma to miejsce z Fiatem 126p, jest łatwość przystosowywania oraz możliwość wprowadzania modyfikacji. Pojazdy z trzeciej generacji 127 świetnie przyjęły się w Skandynawii i do dziś jeżdżą po drogach Norwegii, Danii i Finlandii.

Fiat 127 trzeciej generacji - dane techniczne i spalanie

Samochód używany Fiat 127 z trzeciej edycji, produkowanej w latach 1982-1983, był wyposażany w silniki benzynowe w trzech pojemnościach skokowych, oraz w jedną wysokoprężną jednostkę napędową. Najmniejszym, a zarazem najbardziej powszechnym, motorem w tej gamie był niespełna litrowy silnik o mocy 47 KM. Na przejechanie 100 km w cyklu mieszanym potrzebował on ok. 7 l paliwa. Rozpędzenie auta do prędkości 100 km/h trwało 17 s, zaś prędkość maksymalna, z którą mógł jechać pojazd Fiat 127 z tym właśnie silnikiem wynosiła 140 km/h. Jak na tamte czasy, auto miało dobre osiągi i było oszczędne. Silniki implementowane w tej generacji modelu Fiata 127 współpracowały z 5-biegowymi przekładniami manualnymi.