Aston Martin

Aston Martin - samochód używany z licencją na przyspieszenie

Niektóre sportowe samochody Astona Martina są tak ekskluzywne, że aż nie można ich kupić. Takim luksusowym autem wyścigowym jest DB10, który został zbudowany tylko dla jednego kierowcy: Jamesa Bonda. W filmie „Spectre“ Agent 007 bierze udział w nocnym pościgu przez Rzym w srebrno-szarym DB10 w wersji coupé. Jest to unikat od Astona Martina, który nigdy nie trafi na rynek wtórny. Łącznie wyprodukowano w hali produkcyjnej w angielskim Gaydon 10 tych ulubieńców Jamesa Bonda – 8 sportowych aut było używanych podczas kręcenia filmu, 2 kolejne objechały świat w celach reklamowych. Od ponad 50 lat mała manufaktura aut zapewnia najszybsze samochody służbowe dla urzędników państwowych. Jednakże szeroki wachlarz modeli i historia marki sięga dużo dalej wstecz. Od ponad 100 lat projektanci, inżynierowie i rzemieślnicy tworzą olśniewające modele dla Astona Martina, które wywołują szybsze bicie serca zarówno wielbicieli kina, jak i motoryzacji.

Aston Martin to konstruktor, którego ogarnęła diamenowa, nie sportowa gorączka

Gdy przedsiębiorstwo zostało założone w 1913, nosiło nazwę Bamford & Martin Ltd., którą zawdzięczało dwóm założycielom Robertowi Bamfordowi i Lionelowi Martinowi. We dwóch sprzedawali początkowo auta marki Singer. Jednak już wtedy Martin był ogarnięty gorączką sportowych aut. Przerobił pojazd Singera i jadąc nim, wygrał w 1914 roku wyścig górski Aston Hill Climb. Martin i Bamford stworzyli prototyp sportowego samochodu, który rok później został wypuszczony jako pierwszy Aston-Martin – zapisywany jeszcze z myślnikiem. W 1920 Bamford opuścił przedsiębiorstwo, gdyż planowana produkcja samochodów nie leżała w obszarze jego zainteresowań. Na jego miejsce wszedł natomiast amerykański milioner Louis Vorow Zborowski. Nie tylko intensywnie inwestował w markę, ale też pomógł jej w uzyskaniu popularności, a to dzięki osiąganym przed siebie wynikom w wyścigach na miarę rekordów świata. Sukces nie trwał jednak długo, ponieważ Zborowski zmarł wskutek wypadku, do którego doszło podczas Grand Prix Włoch w Monza. W 1925 firma ogłosiła upadłość, a Martin wycofał się z interesu. W kolejnych latach wielokrotnie zmieniali się właściciele i lokalizacje firmy, jednak Aston Martin pozostał wierny swojej wyścigowej tradycji. Pod nową nazwą Aston Martin Motors Ltd. skonstruowano wiele sportowych aut, które odnosiły sukcesy na wszystkich wyścigach samochodowych w tamtych czasach. Przykładowo w RAC Tourist Trophy w Silverstone oraz Mille Miglia między Brescią a Rzymem, a także na 24-godzinnym wyścigu w Le Mans czy Spa. Ponadto w latach 80. XX wieku NG Cars wyprodukował repliki tego modelu Astona Martina, którego niekiedy można znaleźć na rynku wtórnym. W końcu w 1936 roku zdecydowano się na budowanie samochodów odpowiednich do jazdy ulicznej na podstawie aut wyścigowych. Stworzono tylko otwarte pojazdy z czterema siedzeniami, coupé ze składanym dachem oraz limuzyny zamknięte. Zostały one przyjęte przez kupujących z zachwytem. Nic dziwnego, ponieważ ta stajnia wyścigowa cieszyła się w połowie lat 30. XX wieku dużą popularnością. Część wielbicieli marki dołączyła do pierwszego fanklubu – Aston Martin Owners Club (AMOC), który obecnie liczy na świecie około 5000 członków.

David Brown - przedsiębiorca, który kochał Astona Martina

Przed drugą wojną światową ręcznie wyprodukowano jedynie kilkaset aut Aston Martin – na rynku wtórnym samochody te do dziś są prawdziwymi rarytasami sprzedawanymi po wysokich cenach. Podczas wojny przedsiębiorstwo ledwie wiązało koniec z końcem dzięki zleceniom zbrojeniowym, jednak na rozwój nowych modeli seryjnych nie wystarczyło pieniędzy. Następnie Aston Martin Motors Ltd. przeszedł w ręce brytyjskiego przedsiębiorcy, który wzbogacił się na sprzedaży traktorów. Przeforsował on rozwój pierwszego modelu powojennego, zwanego nieoficjalnie Aston Martin DB1, a skrót DB w DB Series odwoływał się do nikogo innego jak Davida Browna. Silnik pochodził z Lagondy, firmy również przejętej przez Browna, z którą konstruktor aut połączył się poprzez fuzję, tworząc przedsiębiorstwo Aston Martin Lagonda Ltd. Za sprawą Astona Martina DB2 Brytyjczykom udało się wrócić na arenę sportów wyścigowych. Stało się to głównie za sprawą Johna Wyera, który później jako kierowca wyścigowy Astona Martina był odpowiedzialny za okrywające sławą zwycięstwo w Le Mans oraz Nürburgring. Modele takie jak Aston Martin DB3 o konstrukcji inspirowanej Porsche czy elegancki Aston Martin DB4 z mocnym sześciocylindrowym silnikiem znajdowały się do połowy lat 60. XX wieku w czołówce aut wyścigowych. Tworząc model DB5, który produkowano od 1963, Aston Martin skłonił się ponownie ku samochodom odpowiednim do jazdy ulicznej. Manufaktura sportowych aut zyskała na rynku brytyjskim pozycję ekskluzywnej marki. Naszpikowany rozmaitymi gadżetami DB5 prowadzony przez granego przez Seana Connery’ego Jamesa Bonda w filmach „Goldfinger“ (1964) i „Operacja Piorun“ (1965) sprawił, że Aston Martin ostatecznie utorował sobie drogę do przełomu. Jego następca Aston Martin DB6 zjechał z taśmy po raz pierwszy w 1965 i oferował miejsca aż dla czterech osób. Po raz pierwszy po wojnie w ofercie pojawiły się modele kabrio Astona Martina. Wersje DB6 z elektrycznie składanym dachem ochrzczono „Volante”. Te modele Astona Martina są do dziś poszukiwane jako samochody używane i stanowią prawdziwy rarytas kolekcjonerski. Pod koniec lat 60. XX wieku Brytyjczycy zrezygnowali z nich na rzecz roadsterów i coupé o charakterystycznym włoskim designie. Aston Martin DBS był jawnie zorientowany na amerykańskie auta Muscle Cars. Wielki sukces jednak nie nadszedł. Na początku lat 70. XX Aston Martin ponownie otarł się o upadłość, a maszyny rolnicze Davida Browna nie mogły już dłużej utrzymywać oddziału samochodów sportowych.

Quantum of Solace dla wszystkich fanów - Aston Martin trwa do dziś mimo wzlotów i upadków

W kolejnych latach Aston Martin w Bondzie intensywnie angażuje się w pościgi. Inwestorzy wchodzą do gry, by wkrótce potem ponownie opuścić przedsiębiorstwo, powstałe wówczas modele takie jak Aston Martin Lagonda i V8 Volante sprzedają się na tyle dobrze, że manufaktura aut może dalej istnieć. Pod koniec lat 80. XX wieku przedsiębiorstwo zostało kupione przez amerykański koncern samochodowy Ford, a Aston Martin korzystał przy nowych modelach (takich jak DB7) z technicznych osiągnięć spółki-córki Forda – Jaguara. Również w modelach Aston Martin Vanquish oraz Aston Martin DB9 wykorzystano silniki, które stworzył Jaguar. W 2002 Pierce Brosnan w roli Jamesa Bonda w „Śmierć nadejdzie jutro“ po ponad piętnastoletniej przerwie ponownie prowadził Astona Martina. W 2007 producent aut kolejny raz zmienił właściciela, tym razem za sprawą inwestorów z Kuwejtu. Od tego czasu było już tylko lepiej. Po pięćdziesięciu latach przerwy auto z silnikiem Astona Martina ponownie wzięło udział w 24-godzinnym wyścigu Le Mans. Wachlarz uzupełniły kolejne niecodzienne modele. W przypadku Cygneta chodziło o luksusowe kompaktowe auto na bazie Toyoty iQ, zaś One-77 to sportowy supersamochód o imponującej mocy 760 KM. W 2011 z taśmy zjechał Aston Martin Virage, który przywrócił stare nazewnictwo marki i ustanowił interesujące połączenie komfortu i sportowego ducha. Do nowych modeli Astona Martina, które można znaleźć także w wersji używanej, należy DB9 produkowany od roku 2004. Obecnie modele najwyższej klasy to Aston Martin DBS, który był fabrykowany między 2007, a 2012 rokiem, a rok wcześniej zaprezentowano go w „Casino Royale“, a także jego następca Aston Martin V12 Vanquish. Warto zaznaczyć, że jest to model, za którym Agent 007 nie przepadał w „Skyfall“ i zamiast którego jeździł klasycznym DB5. Od 2013 w historii Astona Martina pojawia się Daimler, a kolejne silniki tworzone są wspólnie Mercedesem AMG. Pod koniec 2016 na rynku pojawi się kolejny model najwyższej klasy: DB11, który wizualnie wzorowany jest na DB10. Wtedy nie tylko szpiedzy będą mogli jeździć nocą przez Rzym najnowszym Astonem Martinem. Prosimy jednak nie tonąć w Tybrze, to powinno być naprawdę zarezerwowane wyłącznie dla Jamesa Bonda!

Modele Astona Martina to prawdziwe torpedy na miarę Moonrakera