Ford C-Max

Kompaktowy Ford C-Max został zaprezentowany w 2007 roku jako następca modelu z segmentu vanów, znanego pod nazwą Ford Focus C-Max z rocznika 2003. Samochód ten bazował na konstrukcji typu sedan z linii Focus. Jednak nowa nazwa miała za zadanie wypromować niezależność serii samochodów rodzinnych marki Ford. Pięciodrzwiowy, zaopatrzony w dużych rozmiarów tylną klapę nawiązywał do innego modelu z klasy vanów, będącego w dorobku marki od 1995 roku Forda Galaxy, a także wprowadzonego do sprzedaży w 2006 roku modelu Ford S-Max.

Alternatywne źródła energii dla modelu Ford C-Max

W stosunku do swojego poprzednika, model Ford C-Max przeszedł zmiany, dzięki którym otrzymał bardziej dynamiczną stylistykę przedniej części, a także wyposażono go w reflektory o unowocześnionym kształcie oraz tylne światła w technologii LED, wnętrze zaś uległo optycznemu powiększeniu. Wyposażenie w czterech wariantach (Ambienta, Style, Titanium oraz Ghia) zostało zaimplementowane także w nowym modelu. Od roku 2008 Ford C-Max po raz pierwszy mógł być zamawiany w wersji z fabrycznie montowanym dwuwartościwym napędem LPG . W tym przypadku jednostkę napędową stanowił silnik benzynowy o pojemności 2l i mocy 104 kW (141 PS). Jako alternatywę, marka Ford, zaproponowała swoim klientom minivana, który cechował się dwuwartościowym napędem na gaz ziemny z podpodłogowym bakiem oraz dodatkowymi małymi zbiornikami umieszczonymi pod dnem bagażnika. Taki pojazd można było zaopatrzyć w 17 kg gazu ziemnego, który generował ok. 300 km czystego spalania. Zakres działania modelu z silnikiem dwupaliwowym wynosił, według producenta, do 1000 km. W przypadku tankowania bioetanolem, marka Ford zaoferowała model C-Max z silnikiem Flexifuel o pojemności 1,8l, który cechował się mocą 92 kW (125 KM) i przy zużyciu paliwa w wysokości 7,1l/100 km produkował 168 g dwutlenku węgla na każdy przejechany kilometr. Silnik Flexifuel, zainstalowany w modelu Ford C-Max, mógł dobrze funkcjonować z benzyną wysokooktanową, bioetanolem lub z ich mieszanką.

Ford C-Max – modele z silnikami benzynowymi

Jeśli chodzi konwencjonalne jednostki napędowe, w modelach Forda C-Max zastosowano trzy różne silniki benzynowe do wyboru. Model podstawowy został zaopatrzony w silnik o pojemności 1,6l o mocy 74 kW (100 KM), który przy średnim zużyciu 6,0 l paliwa na 100 km, produkował 164 g CO2 na każdy przejechany kilometr. Silnik benzynowy o pojemności 1,8 litra i mocy 92 kW (125 KM) cechował się średnim zużyciem wynoszącym 7,1 l na 100 km i produkcji 169 g CO2 na kilometr. Silnik benzynowy o największej pojemności skokowej, wynoszącej 2l i mocy 107 kW (145 KM) z 5-biegową przekładnią manualną lub 4-biegową automatyczną skrzynią biegów, wykazywał średnie zużycie paliwa oscylujące wokół 7,2 do 8 litrów. Odpowiadało to emisji CO2 w zakresie od 171 g do 189 g na kilometr.

Ford C-Max – cztery silniki Diesla do wyboru

W przypadku modeli z silnikiem Diesla marka Ford zaproponowała Klientom aż cztery rozwiązania dla samochodów typu minivan. Z wyjątkiem silnika z zapłonem samoczynnym wszystkie inne zaopatrzono w filtr cząstek stałych. Najbardziej oszczędna jednostka napędowa instalowana w pojazdach z serii C-Max to silnik Diesla o pojemności 1,6l, produkujący moc 66 kW (90KM), który przy konsumpcji oleju napędowego oscylującej wokół 4,7 l emitował 124 g dwutlenku węgla na kilometr. W opcji z mocą 80 kW (109 KM) marka Ford zaproponowała wysokoprężny silnik TDCi o pojemności 1,6 l. Średnie zużycie paliwa w tym przypadku wynosiło 4,8 l na 100 km (126g/km CO2). Gama silników została uzupełniona przez model z Dieslem o pojemności 2l i mocy 81 kW (110 KM) z automatyczną skrzynią biegów PowerShift. Ta jednostka napędowa zużywała średnio 5,9 l paliwa na 100 km, równocześnie emitując 159 g CO2 na kilometr. Mocny silnik w wersji 2,0 z mocą 100 kW (136 Km) był dostępny w wersji z sześciobiegową manualną skrzynią biegów. Średnie zużycie oleju napędowego wynosiło między 5,7 a 5,9 l na 100 km, zaś produkcja dwutlenku węgla odpowiednio od 149 g do 159 g na kilometr.