Lancia Voyager

Już na początku lat 90. włoski koncern samochodowy Fiat we współpracy z francuskimi partnerami rozpoczął prace nad nowym segmentem dużych limuzyn. Należąca do Fiata Lancia także uczestniczyła w pracach projektowych, których rezultatem było wzbogacenie oferty marki o vany takie jak Lancia Zeta oraz jej następcę Lancia Phedra. Po przejęciu większości udziałów w amerykańskim koncernie samochodowym Chrysler Fiat zmienił strategię w odniesieniu do marki Lancia. Postanowiono kontynuować produkcję vanów pod tą marką, wykorzystując know-how Amerykanów. Bazę stanowiła długa wersja Chryslera Voyagera piątej generacji, która w 2011 roku weszła na rynek europejski w lekko zmodyfikowanej formie jako Lancia Voyager.

Van Lancia Voyager dysponuje miejscem dla aż siedmiu osób

Premierowa Lancia Voyager różniła się od amerykańskiego vana jedynie charakterystyczną dla marki trapezową osłoną chłodnicy z umieszczonym na niej logo marki. W porównaniu z produkowaną do 2010 roku Lancią Phedra Voyager wydłużył się do 5,14 m i zyskał na szerokości, która wynosiła 1,95 m. Zachowano typowe dla vanów marki przesuwne boczne drzwi, które także w modelu Voyager miały ułatwiać zajmowanie miejsc z tyłu. Ciekawostka: siedmioosobowy van został wyposażony w dwa pojedyncze tylne fotele. W trzecim rzędzie siedzeń mogło podróżować maksymalnie trzech pasażerów.

Topowy silnik V6 dla Voyagera

Na początku sprzedaży Włosi wyposażyli wersję benzynową w wywodzącą się z Chryslera jednostkę napędową V6-Pentastar o pojemności 3,6 l, która pozwalała vanowi osiągać moc maksymalną 292 KM (215 kW). Według informacji producenta zużycie paliwa w trybie mieszanym w wersji z tym silnikiem kształtowało się na poziomie 10,8 l, a emisja dwutlenku węgla wynosiła 252 g/km.

Lancia Voyager z silnikiem wysokoprężnym osiąga moc 163 KM (120 kW)

Fiat wyposażał pojazdy także we własne jednostki Diesla MultiJet. Wysokoprężny silnik o pojemności 2,8 l seryjnie wyposażony w filtr cząstek stałych pozwalał Voyagerowi osiągać moc maksymalną 163 KM (120 kW). Średnie zużycie w tym wariancie kształtowało się na poziomie 7,9 l, a emisja dwutlenku węgla wynosiła 207 g/km. W obu wersjach silnikowych zamontowano sześciostopniową przekładnię automatyczną. Obie jednostki instalowane w Voyagerze spełniały normę czystości spalin Euro5.