Przejdź do głównej zawartości
Ze względu na prace konserwacyjne AutoScout24 jest obecnie dostępny tylko w ograniczonym zakresie. Dotyczy to takich funkcji, jak kontakt ze sprzedawcami, logowanie lub zarządzanie pojazdami na sprzedaż.
triumph-l.jpg

Triumph

Roadster marki Triumph należał niegdyś do najbardziej popularnych samochodów sportowych na Wyspach Brytyjskich. Oferował radość z jazdy w najczystszej formie, był mały, zwinny, poręczny i wyposażony w sprawdzone rozwiązania techniczne. Chociaż samochody te, jak na swoje czasy, były bardzo szybkie, dziś także modelami marki Triumph można bić rekordy prędkości. Dzięki otwieranemu dachowi można było cieszyć się promieniami popołudniowego słońca, a taka jazda podkreślała nieco chropowaty brytyjski wdzięk - wiatr rozwiewał włosy, a pojazd poruszał się swobodnie niczym jacht płynący na wyspę Wight. Trudno o osiągnięcie bardziej naturalnego szczęścia w jakimkolwiek innym sportowym brytyjskim samochodzie. Używane samochody spod szyldu tej brytyjskiej marki z tradycjami mają wprawdzie twarde zawieszenie i nie najlepiej nadają się do transportowania ładunków, ale są idealne na miłą przejażdżkę w sprzyjającej temperaturze.

Seria TR - klasyczny używany Roadster marki Triumph, który dostarcza frajdy w czystej postaci

Uparty i delikatny zarazem – tak można najlepiej oddać charakter modelu roadster od Triumph. Ten, kto choć raz miał możliwość jechać tym pojazdem i pokonał wiele długich zakrętów wśród których nierzadko były podwójne winkle - wie, że życie bez Triumpha jest możliwe, ale ma zdecydowanie mniej sensu. Pierwszy roadster Triumph został zbudowany w 1946 roku, czyli w czasach złotej ery dla tego brytyjskiego producenta. Początkowo pojazd napędzany był przez silnik o pojemności 1,8 l, ale w dwa lata po premierze zastąpiono go jednostką oferującą 2 l pojemności. Wozy te jednak nie osiągnęły komercyjnego sukcesu, ale dopiero po latach stały się obiektem pożądania wielu miłośników klasycznych samochodów. O wielkim sukcesie marki można mówić dopiero w kontekście modeli serii TR. Model TR2 trafił do masowej produkcji. Pierwszy w historii marki prototyp nowego roadstera - Triumph TRX - powstał tylko w trzech egzemplarzach, a na jego konstrukcji oparto model Triumph 20TS znany potem jako TR1, który z kolei został zbudowany tylko w jednym egzemplarzu. Modelowi TR2 udało się dotrzeć do etapu produkcji seryjnej, a testy nowego pojazdu powierzono legendarnemu kierowcy wyścigowemu Kenowi Richardsonowi, który określił swoją pracę z pojazdem jako “przypadek śmiertelny“. Pojazd produkowano w dwóch wariantach - najpierw pojawiła się wersja z długimi drzwiami, które zakrywały próg, a następnie wersja drzwiami o normalnych wymiarach. W 1955 roku pojawił się następca TR2 - Triumph TR3. Także w przypadku tego modelu zdecydowano się na wyprodukowanie kilku różnych wariantów - pierwszy model po faceliftingu w 1956 roku otrzymał dość mocno zarysowany grill. TR3 był jednym z tych modeli marki Triumph, który odniósł największy sukces, a na rynku można znaleźć wiele zadbanych i dobrze utrzymanych pojazdów używanych z tej serii. Z pewnością do tego sukcesu przyczyniło się to, że Triumph dał klientom bardziej przystępną ofertę niż konkurencyjny Jaguar. Pod względem wyglądu pojazdy Triumph były krokiem ku przyszłości. Triumph TR4 był projektem tworzonym we współpracy z włoskim znanym projektantem Giovannim Michelottim, który miał na swoim koncie pracę dla Maserati. Jeśli chodzi o zaplecze techniczne to skorzystano z licznych elementów zastosowanych w modelu TR3, jednak po raz pierwszy samochód marki Triumph otrzymał niezależne sportowe zawieszenie. Dla modelu Triumph TR5 karoseria została zmodyfikowana tak, aby mieć niższą masę. Dodano także szersze chromowane listwy i powiększono reflektory. Dzięki tym zabiegom nowy model otrzymał niezwykle sportowy wygląd. Zastosowano w nim sześciocylindrową benzynową jednostkę napędową, a także po raz pierwszy w stworzonym w Wielkiej Brytanii samochodzie zamontowano wtrysk paliwa. Jednak z powodów znacznie bardziej restrykcyjnych norm związanych z ochroną środowiska pojazd w tym wariancie nie został dopuszczony do sprzedaży w USA. W Ameryce Triumph sprzedawał swój model TR 250 z dwoma gaźnikami i ze zmniejszoną mocą silnika. Jego następca - Triumph TR6 był typowym klasycznym roadsterem od Triumph. Dla wielu poszukiwaczy starych samochodów i miłośników motoryzacyjnej klasyki to właśnie ten model jest pojazdem, który uważają za początek świata brytyjskich samochodów. Z kolei TR6 zaprezentowano w 1969, tym razem angażując do współpracy niemieckie przedsiębiorstwo zajmujące się tworzeniem nadwozi samochodowych - Karmann. Jego przejrzysty kształt oraz moc generowana przez sześciocylindrowy silnik stały do 1980 roku za sukcesem modelu. Triumph stworzył ponad 90 000 egzemplarzy zarówno wersji podstawowej jak i modeli specjalnych. Jeśli ktoś chciałby kupić sobie pojazd właśnie z tej linii modelowej bez trudu w razie potrzeby znajdzie wiele części zapasowych. Ostatnia „właściwa“ wersja modelu Triumph TR7 również osiągnęła międzynarodowy sukces. Pojawił się on w sprzedaży w 1975 roku i miał za zadanie oczarować miłośników pojazdów marki Triumph nowo zaprojektowaną stylistyką. Designer Harris Mann opracował kompletny wygląd nowego samochodu, aby model ten mógł pojawić się na najważniejszym dla marki rynku amerykańskim. Mann także odpowiadał za poziom bezpieczeństwa w tym pojeździe. Do nowych elementów należały samonośne nadwozie oraz sylwetka w kształcie klina. W przeciwieństwie do tworzonych do tej pory modeli TR7 w pierwszych latach produkcji miał tylko twardy dach, natomiast kabriolet był dostępny dopiero od 1979. Aż do zakończenia produkcji w 1981 Triumph wyprodukował równo 112.000 egzemplarzy modelu TR 7. Używane modele z tej serii są łatwo dostępne na rynku wtórnym. Era podwójnego wtrysku i podwójnego gaźnika dobiegała końca, ponieważ europejscy producenci zaczęli z tego rezygnować. Czterocylindrowy silnik pochodził z wersji Triumph Dolomite i zastosowano go także w wersji roadster. W przypadku kolejnego modelu Triumph TR8 zamontowano ośmiocylindrowy silnik, ale zmiany w stylistyce nadwozia także nie uszły uwadze. Niemniej jednak wyniki sprzedaży były bardzo złe, co przyczyniło się do tego, że przedsiębiorstwo zakończyło produkcję roadsterów. W ten sposób dobiegła końca era brytyjskich roadsterów, zaś marka Triumph jako producent samochodów zniknęła z rynku. Nazwa modeluOkres produkcjiSilnikRodzaj konstrukcjiSpecyfika Triumph TRX 1950 2,1 l silnik Otto z zapłonem iskrowym/ 72 KM kabriolet prototyp. Skrót pochodzi od TRiumph eXperimental, zaanonsowany jako „New Triumph Roadster“. Wyprodukowano tylko 3 egzemplarze
Triumph 20TS / TR1 od 1950 do 1952 2,0 l silnik Otto z zapłonem iskrowym/ 75 KM Roadster Zbudowano tylko jeden egzemplarz 1, bazujący na modelu Triumph TR2.
Triumph TR2 od 1953 do 1955 2.0 l silnik Otto z zapłonem iskrowym / 90 PS Roadster Osiągnięcia: 1954 - Mille Miglia -28. miejsce oraz w Le Mans -5. miesjce. Zwycięstwo w Alpine Cup.
Triumph TR3 od 1955 do 1962 2. 0 l silnik Otto z zapłonem iskrowym / 95 KM Roadster 1957 pierwsza przeróbka (TR3A), w 1962 postała wersja specjalna na rynek w USA (TR3B).
Triumph TR4 od 1961 do 1967 2.2 l silnik Otto z zapłonem iskrowym / 101 KM Roadster Pierwsza generacja w dalszym ciągu bazowała na modelu TR3A, ulepszenie od 1965 w modelu TR4A. Samochód ten odniósł wiele sukcesów jako pojazd wyścigowy (np. Alpine Cup, Tulpenrallye, Rajd Monte-Carlo, krajowe wyścigi w Wielkiej Brytanii i w USA)
Triumph TR5 od 1967 do 1968 2.5 l silnik Otto z zapłonem indukcyjnym / od 105 do 143 KM Roadster Wersja europejska PI (wtrysk paliwa) (143KM) z mechanicznym wtryskiem paliwa. Zmodyfikowany na rynek w USA jako model TR250 z silnikiem ograniczonym do mocy 105 KM.
Triumph TR6 od 1968 do 1976 2.5 l silnik Otto z zapłonem indukcyjnym/ od 98 do 143 KM Roadster Wersja europejska (wtrysk paliwa): 143 KM, od 1973 tylko 123 KM. Wersja na rynek amerykański (TR6 „federal“) między 98, a 106 KM.
Triumph TR7 od 1975 do 1980 2.0 l silnik Otto z zapłonem indukcyjnym/ 106 KM Roadster, coupé pierwszy model z samonośną karoserią, w USA oferowany najpierw jako coupé. Jako kabriolet dostępny od 1979 roku. TR to model marki Triumph, który odniósł największy sukces sprzedażowy (112.000 sprzedanych pojazdów). W USA dostępny w wersji ze zdławionym silnikiem (90 KM).
Triumph TR8 od 1980 do1981 3.5 l silnik Otto z zapłonem indukcyjnym / 136 KM Roadster Właście to był TR7 2. generacji, ale wyposażony w 8-cylindrowy silnik. Dostępny tylko w USA.

Triumph – smutny koniec firmy, która tworzyła klasyczne samochody

Wszystko zaczęło się od roweru. W 1889 roku w Londynie rozpoczęła się produkcja pierwszych jednośladów. Pojazdy te konstruowała firm Triumph Cycle Company, którą trzy lata wcześniej założył Siegfried Bettmann. Wtedy ten 23-latek mieszał w samym sercu Imperium Brytyjskiego i zarabiał na życie, wykonując tłumaczenia, a dodatkowo był przedstawicielem niemieckiego producenta maszyn do szycia. Po tym jak zaczął odnosić pierwsze sukcesy związane z eksportowaniem rowerów chciał zabrać się za produkcję własnych jednośladów. Dla swojego pomysłu znalazł też odpowiednie miejsce – w tamtym czasie Coventry było centrum brytyjskiej produkcji pojazdów na dwóch kołach. Była to lokalizacja idealna. Bettmann celowo na nazwę swojego przedsiębiorstwa wybrał słowo Triumph, ponieważ wiedział, że w wielu językach świata ma ona pozytywne skojarzenia. W 1896 roku rozpoczął działaność na macierzystym niemieckim gruncie, czyli w Norymberdze. Firma-córka została nazwana Deutsche Triumph Fahrradwerke i działała do 1952 roku. Na początku XX wieku Triumph zajął się produkowaniem motocykli. Pierwszy duży sukces przyszedł podczas I wojny światowej – wówczas firma stworzyła 30 000 jednośladów na potrzeby wojska. Motocykle były szybkie i wytrzymałe, a po wojnie sprzedaż ich wśród ludności cywilnej znacznie wzrosła. W tym samym czasie Bettmann inwestował w rozwój prac nad małymi samochodami. Na ten cel Triumph przejął niedziałającą fabrykę i produkował w niej od 1923 roku model samochodu Triumph 10/20. Jednak model, który odniósł największy sukces, pojawił się na rynku w 1927 roku. Triumph Super Seven był bezpośrednim konkurentem modelu Austin 7, który był jednym z najbardziej znanych i cieszących się powodzeniem małych samochodów w tamtym okresie. Ten model oraz jego następca, Super Eight, odniosły wiele zwycięstw w przejazdach długodystansowych przez Amerykę Północną i USA. Po tym nazwa Triumph stała się synonimem dla dynamicznego sportowego samochodu. W 1930 nazwa Triumph Motor Company została zmieniona. Ponieważ firma przynosiła straty jej część produkująca rowery została sprzedana przedsiębiorstwu Coventry Bicycles. Na swoje 70. urodziny Bettmann przekazał firmę swojemu następcy, którym był Claude Holbrook, zajmujący się wyłącznie szybkimi i pełnymi mocy samochodami. Liczne zwycięstwa w wyścigach nie mogły niestety zagwarantować tego, aby drogie samochody średniej klasy jak Triumph Gloria były chętnie kupowane. Ariel Motors to firma, która wykupiła część marki Truimph odpowiedzialną za motocykle. Założyciel Bettmann sprzedał swoje udziały chcąc jeszcze przed śmiercią uratować firmę przed całkowitym upadkiem. Ostatnim kołem ratunkowym był model Triumph Dolomite z grillem uformowanym w kształt wodospadu. Kiedy w 1939 roku również ta próba się nie udała - Triumph ogłosił upadłość. Podczas II wojny światowej w fabrykach należących niegdyś do firmy robiono części do samolotów, ale atak bombowy na Coventry zniszczył zakłady produkcyjne. W 1944 firma Standard Motor Company przejęła prawa do nazwy. Nazwa Triumph była w dalszym ciągu używana, aby podkreślić i wyróżnić luksus i standard sportowych modeli samochodów. Triumph 1800 Roadster był konkurentem dla Jaguara. Cechami charakterystycznymi pojazdu było tak zwane „siedzenie dla teściowej”, umieszczone na samym końcu wozu oraz część elementów wykonana z aluminium, co wiązało się z brakiem stali, która w czasie wojny była wykorzystywana do produkcji części lotniczych. Dzięki serii TR Triumph szybko nawiązał do cieszących się powodzeniem przedwojennych modeli. Jeśli chodzi o pojazdy używane, to ich ilość jest obecnie trudna do oszacowania, ale są to raczej motoryzacyjne „skarby“, natomiast te z nich, które wyprodukowano w znikomej ilości sztuk to prawdziwe i trudno dostępne rarytasy. Producent samochodów użytkowych Leyland przejął firmę Standard Motor i przy okazji markę Triumph w 1960 roku i usunięto słowo „Standard“, a zamiast niego wstawiono „Triumph“. Produkcja modelu TR4, zapoczątkowana jeszcze przez Standard Motor, trwała do 1965 roku, ale ulepszony model TR4A był już rozwijany przez Leyland. Legendarny mały roadster Triumph Spitfire został zaprezentowany w 1962 roku i był fabrykowany do 1980 w różnych wersjach. W 1968 roku dokonano fuzji z innymi brytyjskimi firmami samochodowymi jak MG, Rover oraz Jaguar, tworząc British Leyland Motor Corporation (BLMC). O ile sprzedaż samochodów szła w miarę dobrze, tak pojawiać zaczęły się problemy techniczne związane z modelem Triumph Stag, który wyprodukowano z wadliwymi silnikami V8. Kosztowane zwroty oraz przestoje w produkcji były konsekwencjami tego problemu. Zreanimowany Triumph Dolomite, który miał zyskać uznanie wśród sportowych samochód średniej klasy, nie odniósł większych sukcesów. W 1975 roku ledwo udało się zapobiec upadkowi BLMC przez upaństwowienie firmy. Po jakimś czasie jednak przerwano produkcję kilku modeli. Ostatnim samochodem Triumpha był Triumph Acclaim z 1981 roku, który bazował na konstrukcji pojazdu Honda Ballade. Rok 1984 był ostatecznym końcem firmy, a rok 1988 okazał się finalny dla spółki robiącej części do samochodów BLMC. Obecnie prawa do marki Triumph posiada BMW, które w połowie lat 90. na krótko zaangażowało się w koncern Rover i z tej przyczyny weszło w posiadanie takich marek jak Mini, Triumph oraz Riley. I choć BMW korzysta z np. nazwy Mini, tak do nazwy Triumph postanowiło nie wracać.

Zobacz więcej