- Strona startowa
- Samochod
- Jeep
- Jeep Willys
Jeep Willys Zestawienie
Tutaj znajduje się zestawienie informacji na temat samochodu Jeep Willys, włącznie ze szczegółami dotyczącymi najważniejszych właściwości, silnika oraz wyposażenia, a także innymi przydatnymi informacjami związanymi z tym modelem. Czytaj dalej
Jeep Willys, zwany również po prostu jeepem, to wojskowe auto, które zyskało uznanie podczas drugiej wojny światowej. Ten terenowy klasyk produkowany w USA był wówczas wykorzystywany przez wojska alianckie. Po wojnie samochód zyskał popularność również jako pojazd cywilny. Willys doczekał się bliźniaczego modelu, jakim był Ford GPW. Ten drugi zjeżdżał z taśm produkcyjnych Forda w ramach licencji. Nazwa "Jeep" na dobre zadomowiła się zarówno w środowisku motoryzacyjnym, jak i wojskowym. Istnieje kilka hipotez uzasadniających pochodzenie tego określenia. Jedna z nich odwołuje się do zwyczajowego sposobu nazywania aut przekazywanych do testów amerykańskim wojskowym mechanikom. Z czasem nazwa ta przyjęła się również, jeśli chodzi o nowe terenowe auta. Z Jeepem Willysem wiąże się wiele anegdot, jednak nie sposób pominąć spektakularnego debiutu prototypu auta. Pojazd wjechał wówczas na potężne schody Kapitolu. Według kolejnej teorii to prowadzący go wówczas kierowca testowy ochrzcił Willysa mianem "Jeepa".
Bogata historia Jeepa Willysa
Jeep Willys to bez wątpienia auto, które przeszło nie tylko do historii motoryzacji, lecz także brało czynny udział w kształtowaniu wydarzeń historycznych mających wpływ na losy świata. Mowa o wykorzystaniu pojazdu podczas drugiej wojny światowej, do której Stany Zjednoczone starannie przygotowywały się pod względem militarnym. W związku z tym ogłoszono przetarg na lekkie auto rozpoznawcze. Kryteria były jasno określone: pojazd miał dysponować ładownością na poziomie 250 kg, mieć napęd na cztery koła i być przeznaczony dla amerykańskiego wojska. Do przetargu stanęły dwa przedsiębiorstwa: American Bantam Car i Willys-Overland. Armia wymagała aut szybko, a Willys-Overland potrzebował więcej czasu na produkcję niż konkurent. Mimo przegranej w przetargu firma zdecydowała się na zbudowanie prototypów. Co ciekawe, Willys został stworzony w dwóch początkowych wersjach: pierwsza nawiązywała konstrukcyjnie do Bantama, zaś druga dysponowała wszystkimi skrętnymi kołami. Konstrukcję prototypów charakteryzowała stosunkowo wąska maska wykończona kratowaną osłoną chłodnicy. Umieszczone na błotnikach światła również chronione były przez kratowane osłony. Jeep Willys szybko podbił serca amerykańskich żołnierzy. Powodów było kilka: był szybki, sprawdzał się w każdym klimacie i doskonale prowadził się w terenie. Nic więc dziwnego, że pojazd zyskał miano najpopularniejszego auta drugiej wojny światowej, a od 1941 do 1945 roku z taśmy zjechało prawie 360 tysięcy egzemplarzy tej klasycznej terenówki. Wśród najbardziej znanych użytkowników samochodu warto wspomnieć o generale Eisenhowerze czy Pattonie. Willysa prowadzili żołnierze na wszystkich frontach. Pierwszy Jeep zwiedził cały świat - wykorzystywano go pod Tobrukiem, Monte Cassino, na Okinawie, a nawet podczas bitwy w Ardenach. Historycy nie mają wątpliwości, że Jeep Willys realnie przyczynił się do wygrania wojny przez aliantów. Co ciekawe, auto wykorzystywane było również przez polskich żołnierzy na zachodzie, a także przez oddziały Ludowego Wojska Polskiego. Na potrzeby armii pojazd zjeżdżał z taśmy do sierpnia 1945 roku. Kariera Willysa nie dobiegła końca wraz z zakończeniem wojny. Kultowy model zyskał licznych zwolenników, więc zapadła decyzja o stworzeniu cywilnego wariantu. Pojazd do dziś cieszy się zainteresowaniem na rynku wtórnym i jest chętnie poszukiwany jako samochód używany.
Znaki rozpoznawcze Jeepa Willysa
Jeep Willys to auto rozpoznawalne już na pierwszy rzut oka. Uwagę przyciągało charakterystyczne, stalowe, otwarte nadwozie - producent nie montował w nim drzwi. Nieodłączną częścią pojazdu była rama podwozia wykonana ze stali w formie dwóch podłużnic oraz pięciu poprzeczek. Konstrukcja przypominała drabinę, a podłużnice łączyły się ze zderzakami z przodu i z tyłu. Silnik auta montowano podłużnie w przedniej części pojazdu, tuż za chłodnicą. Samochód był stabilny i doskonale sprawdzał się w terenie dzięki 80-calowemu rozstawowi osi i prawie 50-calowemu rozstawowi kół. Zawieszenie kół oparto na sztywnych osiach z hydraulicznymi amortyzatorami o teleskopowej konstrukcji. Oryginalnie Jeep Willys wyposażony był w światła drogowe i pozycyjne z przodu, a także jedno przysłonięte światło drogowe umieszczone na lewym błotniku. W tylnej części pojazdu znajdowały się natomiast reflektory pozycyjne, stop, światła odblaskowe oraz przysłonięty reflektor pozycyjny. Na potrzeby użytku cywilnego oświetlenie wymagało jednak modyfikacji. Dziś rzadko spotyka się Willysa z całkowicie oryginalną elektryką. Kupując klasycznego Jeepa jako samochód używany, nie trzeba więc obawiać się konieczności przeróbek instalacji i montowania kierunkowskazów.
Naprzód, diable!
Jeep Willys napędzany był potężną jak na tamte czasy jednostką napędową. Czterocylindrowy silnik Willys L-Head 134 zyskał przydomek Go Devil, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza "naprzód, diable". Nic dziwnego - rzędowy napęd o pojemności 2,2 l dysponował mocą 60 KM i rozwijał sporą jak na tego rodzaju pojazd prędkość przekraczającą 100 km/h. W części terenówek montowano silnik typu 441, natomiast od 1945 roku ofertę poszerzono o wariant 442. Ten ostatni wyróżniał się przede wszystkim bezłańcuchowym rozrządem. W pojeździe instalowano jednotarczowe sprzęgło główne. W Willysie silnik współpracował z trzybiegową skrzynią biegów, a także skrzynią rozdzielczą napędu wyposażoną w reduktor terenowy. Warto zaznaczyć, że napęd na tył był stały, zaś na przednie koła można było go dołączyć. Nie bez znaczenia pozostawał fakt, iż niższe przełożenie reduktora uruchamiało się wyłącznie z napędem na cztery koła. Ciekawostkę techniczną stanowił również rozrusznik elektryczny, który w pierwotnej wersji włączano przy pomocy nożnego przełącznika. Warto wiedzieć, że w 1942 roku producent zrezygnował z kluczyka zapłonu. Takie rozwiązanie miało plusy i minusy. W realiach wojennych pojazd można było szybko uruchomić, jednak istniało ryzyko, że dokona tego osoba niepowołana.