Rover

Swoimi czasy Rover robił furorę. Brytyjska marka samochodów o długiej tradycji przekonywała zarówno klientów, jak i krytyków mruczącymi silnikami, komfortowymi pojazdami, znamiennym urokiem oraz wyjątkowo przyjemnym wnętrzem. Jednak czasy świetności Rovera już się skończyły. Różne modele tej marki są dostępne tylko jako samochody używane, począwszy od pierwszego modelu Rover Eight, aż po Rover Streetwise z 2003 roku. Dwa lata później zakończono produkcję i wówczas ostatni pojazd opuścił fabrykę Rovera w Longbridge - dzielnicy miasta Birmingham. Za sprawą powszechnie dostępnych części zamiennych i spadających cen modele Rovera nadal należą do poszukiwanych samochodów. Nic dziwnego, ponieważ te samochody o indywidualnym charakterze odznaczają się nie tylko wytrzymałością i niezawodnością, lecz także z reguły świetnie sprawdzają się w codziennym użytkowaniu.

Dwa klasyczne modele Rovera, które fanów oldtimerów przyprawiają o palpitacje serca

Nawet jeśli plajta producenta w 2005 roku wzbudziła poruszenie i niewiele pozostało z dobrej opinii Rovera, to swoimi czasy szlachetnie urodzeni Brytyjczycy nie stronili od parkowania Rolls Roycem czy urządzania przejażdżek po hrabstwach. Do wytwornej elegancji karoserii i wnętrza przyłożyły się wyborna technika oraz najwyższa jakość wykonania. Tutaj brytyjska marka nie cieszyła się tak wielką popularnością. Nierzadko niekorzystny kurs w stosunku do brytyjskiego funta powodował wywindowanie cen, przekraczając możliwości wielu potencjalnych nabywców. W historii Rovera można jednak znaleźć liczne skarby. Przedstawiamy dwa modele Rovera, które nawet w stanie używanym stanowią najciekawsze i najrzadsze oldtimery w klasycznym wydaniu.

Rover P5

Po raz pierwszy Rover P5 wyjechał z fabryki w 1958 roku i łącznie do 1973 roku zostały wyprodukowane jego trzy generacje – Mark I, II oraz III. W zależności od pojemności skokowej w ofercie znalazł się Rover 3 l oraz Rover 3,5 l. Samochód o bardzo charakterystycznej osłonie chłodnicy był zaliczany do wyższej klasy średniej, o czym świadczyły nie tylko komfortowe wymiary, lecz także wybujałe ozdoby chromowane na karoserii oraz fantazyjne detale we wnętrzu pojazdu. Z tyłu przednich zagłówków wbudowana była lampka do czytania dla pasażerów na tylnych siedzeniach, w oparciach tylnych siedzeń znajdowały się nawet uchwyty na kubeczki. Był to samochód stworzony dla brytyjskich rządzących – nawet królowa Elżbieta II jeździła Roverem P5. Szczególnym wariantem okazał się P5B produkowany od 1967. W porównaniu do innych wersji pod maską tego modelu mruczał po raz pierwszy silnik V8. Pochodził on z Buicka, skąd wywodziło się jego oznaczenie „B“. Model P5 należy obecnie do najbardziej poszukiwanych samochodów kolekcjonerskich spośród wszystkich pojazdów używanych tej marki. Rzadko spotykane sportowe wersje coupé kosztują krocie.

Rover P6

Pierwszy model z serii P6 zaprezentowano w 1963 roku. Znajdował się on w ofercie producenta przez 10 lat wraz z serią P5. W przypadku P6 można mówić o zupełnie nowej konstrukcji. Pierwszą wersję z silnikiem 2,0 l nazwano Rover 2000. Mocniejszy model z podwójnym gaźnikiem pojawił się na rynku później pod nazwą Rover 2000 TC. Seria P6 była pod względem technicznym bardzo dopracowana. W pełni zsynchronizowana przekładnia, cztery hamulce tarczowe, oś De Dion, która wówczas była domeną samochodów sportowych, a która w przypadku Rovera przyczyniła się do podwyższenia komfortu jazdy. Za sprawą innowacyjnej techniki, ale także wyposażenia ze skóry oraz ciemnej boazerii linia modeli P6 uchodziła za Rolls-Royce’a dla ludu. Od 1968 roku Brytyjczycy wraz z Roverem 3500 zaoferowali wersję napędzaną silnikiem V8 o mocy 139 KM, znanym z serii P5. Pierwsze modele były seryjnie produkowane z automatyczną przekładnią, dopiero w 1971 roku zaczęto wyposażać je w ręczną skrzynię biegów. Te modele Rovera ciężko obecnie znaleźć nawet w stanie używanym.

Rover - marka z tradycjami

Korzenie brytyjskiego producenta samochodów – podobnie jak w przypadku Skody – leżą w produkcji rowerów. W 1884 roku John Kemp Starley i William Sutton przedstawili swój pierwszy rower Rover Safety Bicycle. W porównaniu do powszechnych ówcześnie rowerów o podwyższonym siedzeniu, zaprezentowany model o obniżonej pozycji siedzącej uchodził za bezpieczniejszy. Safety posiadał dodatkowo trzecie koło, co zwiększało jego stabilność. Za sprawą napędu łańcuchowego umożliwiał szybsze poruszanie się i oferował znacznie większy komfort jazdy niż konkurencyjne modele. Z tego też powodu świetnie nadawał się na wycieczki, dlatego też otrzymał nazwę Rover, co w tłumaczeniu z angielskiego oznacza „wędrowiec”. Ten model roweru szybko rozprzestrzenił się w Europie. Stąd też wyraz „rower” przyjął się w języku polskim jako upowszechnione określenie na pojazdy dwukołowe. Dalsze innowacje także przyniosły firmie sukces. W roku 1902 pojawił się na przykład pierwszy motor producenta – Imperial Rover Motor Cycle. Już dwa lata później Rover wprowadził na rynek swój pierwszy samochód Rover Eight. Ten dwuosobowy model niezwłocznie udowodnił swoją niezawodność. Firma zmieniła wówczas nazwę na The Rover Company. Powstawały kolejne modele, w 1907 roku Rover wygrał wyścigi motocyklowe Tourist Trophy na Isle of Man. Podczas I Wojny Światowej (i powstałej na jej skutek ciężkiej sytuacji gospodarczej) Rover znalazł się w kryzysowej sytuacji. W 1923 roku produkcja rowerów i motorów musiała zostać wstrzymana. Pod prostą nazwą „Rover“ kryła się wówczas produkcja małych i korzystnych cenowo samochodów. W trakcie światowego kryzysu gospodarczego producent zmienił swoją filozofię. Po tym, jak Rover w wyścigu z Train Bleu – pociągiem pospiesznym na trasie St. Raphael-Calais – wyprzedził konkurenta o ponad 20 min, producent świetnie wykorzystał zamieszanie w mediach. Modele z silnikiem cztero- i szcześciocylindrowym Rover 10 oraz Rover 16 były już skierowane do zamożnych wielbicieli samochodów.

Rover - samochód luksusowy dla bogaczy i rządzących Europy

W latach 30. rodziny królewskie oraz rządzący w całej Europie chętnie używali modeli Rovera jako samochodów służbowych. Klasa średnia oraz prominenci także wykazywali w tamtych czasach duże zainteresowanie tą marką. Dziś te luksusowe pojazdy należą na rynku samochodów używanych do najbardziej poszukiwanych obiektów kolekcjonerskich. Podczas II Wojny Światowej firma Rover była uwikłana w produkcję zbrojenia i koncentrowała się na dostarczaniu silników dla czołgów oraz samolotów bojowych. W tajemnicy rozpoczęła pracę nad silnikiem turbospalinowym – technologii, która początkowo miała być drugim obszarem działalności, a która ostatecznie służyła jako alternatywna jednostka napędowa dla samochodów. Jednak pomijając zadziwiająco szybkie prototypy, takie jak JET-1 czy samochód wyścigowy wyposażony w silnik turbospalinowy o mocy 150 KM, który został użyty w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, wdrażanie nowej technologii nie przebiegało pomyślnie. Dużo większy sukces osiągnięto wprowadzeniem Land Rovera, lekkiego samochodu terenowego z napędem na wszystkie koła. Pierwotnie był on przewidziany dla rolników, jednak najwięcej zwolenników znalazł wśród cywilów, a następnie w wojsku. Po zakończeniu wojny firma wróciła do produkcji modeli przedwojennych, zatrzymanej od 1940 roku. W 1948 roku pojawił się pierwszy nowy model klasy średniej – Rover 60. Rok później powstał pierwszy model wyższej klasy średniej, czyli Rover P4. W użyciu były jednak określenia takie jak Rover 75 czy Rover 90, które odpowiadały mocy wbudowanych w tych modelach silników. Od 1958 znalazł się w ofercie Rover P5, który szybko usankcjonował się na rynku jako „Rolls-Royce klasy średniej”. W 1970 roku wprowadzono natomiast samochód terenowy wyższej klasy, czyli Range Rover. Mimo rosnącego zbytu, zyski firmy nie były imponujące, co poskutkowało fuzją Rovera w połowie lat 70. najpierw z konkurencyjnym producentem Alvis, a następnie z producentem samochodów użytkowych Leyland. Z połączenia Grupy Leyland z brytyjskim Motor Holding powstała kooperacja British Leyland Motor Corporation (BLMC), koncern samochodowy łączący 16 pojedynczych marek, do którego zaliczały się też tacy producenci jak MG, Jaguar, Triumph czy Morris.

Rover nie uchronił się przed problemami spółki-matki

Problemy jakościowe, z których zasłynął BMLC, wpłynęły także na markę Rover. I tak oto w połowie lat 70. luksusowa limuzyna Rover SD1 wygrała kilka nagród międzynarodowych, jednak liczne błędy produkcyjne zaszkodziły dobrej opinii marki w zakresie wytrzymałości i niezawodności, którą Rover dotychczas utrzymywał zarówno na rynku samochodów używanych, jak i nowo produkowanych modeli. BMLC nie udało się zjednoczyć licznych marek pod jednym dachem. Wcześniejsze rywalizacje były kontynuowane, a produkcja w 40 różnych fabrykach była wyjątkowo kosztowna. Kadra zarządzająca była długotrwale rozbita. Do tego dołączyły nieudane inwestycje i trwające spory z załogą. Krótko przed gwałtownym upadkiem koncernu brytyjski rząd zaciągnął hamulec bezpieczeństwa i upaństwowił BMLC. Zamiast restrukturyzacji podjęto decyzję o redukcji. Tysiące miejsc pracy zostało zlikwidowanych, liczne fabryki zamknięto. W 1986 roku Rover był ostatnią marką samochodową, która ocalała. Ustanowienie spółki joint-venture z Hondą miało być wybawieniem z technologicznego zastoju. Od 1988 roku producent samochodów należał do brytyjskiego Aerospace i sprzedawał swoje samochody znowu pod szyldem Rover Group. W większości chodziło tutaj o klony modeli Hondy. Mały Rover 400 bazował na Hondzie Civic, średni Rover 600 na Hondzie Honda Accord, a duży Rover 800 na Hondzie Legend. Jedynie ten najmniejszy pojazd - Rover 200 był modelem własnej produkcji. W 1994 roku brytyjski Aerospace sprzedał BMW swoją motoryzacyjną gałąź przemysłu, po czym z układu odstąpiła też Honda. Niemiecki producent samochodów nie był jednak zbyt zadowolony ze swojego nabytku. BMW zachował bowiem tylko markę Mini, należącą jeszcze do Rovera, podczas gdy Land Rover został sprzedany Fordowi. Teren zakładu produkcyjnego w Longbridge oraz prawa do marki Rover oraz MG należały od 2000 do Johna Towersa, głównego menadżera firmy Rover. Towers ugruntował pozycję producenta samochodów pod marką MG Rover i zrobił to między innymi po to, aby przemówić do fanów marki samochodów sportowych MG.

Wraz z zakończeniem drogi w Europie Rover wyruszył w kierunku Azji

Od tego momentu sportowe wersje Rovera były oferowane pod marką MG. Przykładowo limuzyna klasy średniej MG ZS bazowała na wówczas aktualnym modelu Rover 45. Obydwie wersje Rovera w stanie używanym nie są obecnie wszystkim znane. Jednak nowa era produkcyjna trwała zaledwie 5 lat, bowiem już w 2005 roku MG Rover ogłosił upadłość. Hale produkcyjne zostały przejęte przez chiński koncern, Nanjing Automobile Corporation i przeniesione do Chin. Prawa autorskie do modeli Rover 25 i Rover 75 przejęła firma z Dalekiego Wschodu Shanghai Automotive Industry Corporation (SAIC). Wykazała ona zainteresowanie kontynuowaniem tradycji marki Rover. W międzyczasie jednak BMW sprzedał prawa do marki Fordowi, który to już w 2000 roku zakupił prawa do Land Rovera i zapewnił sobie tym samym pierwszeństwo wykupu. Po tym jak Tata Motors z Bombaju przejął w 2008 roku Land Rovera oraz Jaguara od Forda, prawa do marki Rover znajdowały się w rękach indyjskiego producenta samochodów. Nanjing Automobile został już rok wcześniej nabyty przez SAIC. Wówczas przeszły także prawa do marek MG, Morris oraz pozostałych w ręce chińskiego koncernu motoryzacyjnego. Od 2006 roku SAIC sprzedaje swoje modele bazujące na technologii Rovera na azjatyckim rynku pod podobnie brzmiącą nazwą Roewe. Obydwa człony tej nazwy, “Roe” oraz “Wei”, oznaczają „lew” lub „król” oraz „energia” albo „wygląd”. Przez lata nastąpiła więc przemiana z „Wędrowca” w „Króla Lwa”. Poza Azją modele samochodów Roewe są czasem sprzedawane pod logo MG.

Ostatnie modele Rovera, które można spotkać na rynku samochodów używanych